Winst voor mijn hart

 

Ervaringen vanuit mijn dagboek

Ik schrijf al enkele jaren schriften vol met ervaringen en overdenkingen.
Vandaag bladerde ik eens terug en las:

Er raken dingen zoek, ik raak dingen kwijt
                een autosleutel, edelsteentje en slippers….

Het lijkt verdwenen in het grote niets..
                maar mis ik het…..nee dat niet…..opgeloste materie in een eeuwig  ZIJN


                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Luisteren

Luisteren is ontvangen van dat wat bij jou binnenkomt en via jouw gevoel  een beleving krijgt. Het zal niet woordelijk hetzelfde zijn wat de ander benoemt, maar het is jouw beleving van wat er wordt gezegd of getoond.

Het op deze manier luisteren zorgt voor vergroten van de ervaring voor allebei.

Laat het ontstaan

Boven op mijn zolder staat een eigen gespannen schildersdoek van 2 meter hoog. Op dit doek heeft een portret van de expositie Emoties gestaan, een man vol afschuw. Het doek hing in mijn woonkamer en heeft menige bezoek met open mond en vraagtekens doen staan kijken. De emotie schreeuwde van het doek en omdat ik wat rust in mijn woonkamer wilde brengen heb ik het doek vervangen door een kleinere met daarop mijn eigen kat Elvis.

In het schilderij is duidelijk het kader van Elvis neergezet, die ik met fantasiekleuren heb ingevuld. De kat is daarmee minder realistisch geworden, maar nog wel visueel herkenbaar.

Dit schilderij is in de periode gemaakt waarin ik meer vanuit mijn gevoel wilde werken. Ik vond het knap lastig om zonder kader te werken, vandaar dat die nog even is blijven staan.

Momenteel werk ik geheel vanuit mijn gevoel en laat het werk dus intuitief ontstaan. Het doek van 2 meter staat al 3 jaar op zolder. De man heb ik overschilderd met de kleur oranje. En oranje heeft 3 jaar op zolder gestaan. Heel vertrouwd is dat oranje geworden, maar  ik vind het tijd worden om iets te laten ontstaan, zonder kader, maar vanuit mijn gevoel.

Vandaag heb ik de eerste nieuwe streken gezet. Ben begonnen in het hart van het schilderij met wit en roze. Nu ik er zo naar kijk lijkt het net een veer of een blad van een bloem.

Ja, het past daar goed in het midden, ik laat het even nog zo staan.

Expressie

 

 

Kijk eens om je heen en vang de uitdrukking in een gezicht.

In een momentopname, in een flits worden gevoelens via gezichtsexpressie uitgestraald.

Ik vind het boeiend om naar te kijken. De uitdrukking van de ander doet iets met mijn gevoel.

De expositie van gevoelens op straat heb ik naar doek vertaald om daarna weer in een zaal te exposeren.

Tijdens de expositie reageerden veel mensen op mijn schilderijen. Ze stonden erbij stil en lieten de beelden tot zich doordringen om er een mening over te geven. Sommigen voelden de emotie die erachter schuil ging, anderen konden de expressie niet waarderen.

En ik stond geboeid te kijken naar de reacties die expressie opriep.

Fragmenten

Inmiddels is de zesde dag van ons verblijf op de camping Quinta Regadas do seco aangebroken. Ik had me voorgenomen om een verslag te maken van deze reis en merk dat de woorden op papier ver achter blijven op de daadwerkelijke ervaringen. Het is eigenlijk net als met foto’s, precies dat hele mooie wat je in werkelijkheid ziet is niet vast te leggen op een beeldje van 10 x 15 cm. En dat is nou precies ook met het verslag dat ik wil maken..ik maak hier zoveel mee als in een geheel, dat ik de deeltjes kan vertellen, maar dat het nooit de complete ervaring kan zijn.

Hier wat fragmentjes vanuit Portugal.

Diverse Portugese dorpjes in de buurt van de camping, allen met verschillende karakteristieke details. In Gouveia is dit prachtige kerkje te zien.

Een creatieve middag op het strandje bij de camping. Na wat rondgestruind te hebben in de omgeving van de camping waren we geland op het strandje, waar we de materialen die we onderweg gevonden hadden gebruikten voor onze creatieve uitspatting.

Fotoshoot door Naomi Reijnders www.naomireijnders.nl

Op geheel eigen wijze legt Naomi beelden vast met haar camera en vanuit haar directe creativiteit in het moment ontstaan de meest wonderlijke foto’s. Samen de foto’s bekijken en uitzoeken is dan een feest op zich.

Marcelle Meuffels is zeer tevreden over de foto’s die voor haar armbanden zijn gemaakt, http://www.insideoutbracelet.com/.

BBQ-avond op de quinta. Heerlijk verzorgd door Bonne en Ingrid met zelfgemaakte salade en sauzen. Gezellig samen aan tafel en een avondje bomen tussen de bomen.

Maansverduistering op woensdagavond 15 juni 2011 rond 22.00 uur. Eerst hield de maan zich verscholen achter de bomen en liepen wij de camping op en neer om haar te vinden. Uiteindelijk kwam ze uit zichzelf tevoorschijn en probeerde de aarde haar te verschuilen.

Paardrijden door de bossen en kleine dorpjes in de omgeving. Ik heb totaal geen ervaring en vond het een spannend avontuur, zeker op de momenten dat het paard in draf of galop in ene keer de heuvel op wilde. Het kleinste paard was mij toegewezen en die hobbelde veel harder dan de andere paarden.



Gezelschap

In de warmte van de dag zochten we wat verkoeling aan de rand van een klein stroompje water.

Ik ging zitten op een steen en voelde mijn gedachten tot rust komen.

Ik keek over het water en zag insecten dansen en schaatsen, hun pootjes raakten net het wateroppervlak. Vlinders landden op mijn armen en aan de andere kant van de oever zag ik beweging. Er zweefden libellen, een aantal erg blauw van kleur en anderen groen met oranje vleugels.

Zacht ruiste het water langs mij heen en blaadjes in de vorm van bootjes lieten zich op het oppervlak meedrijven. Sierlijk bewogen ze met de stroom mee.

In mijn fantasie kroop ik op zo’n blaadje en schudde de hand met de libellen, vlinders en de andere insecten om mij heen. Vandaag ontmoette ik de natuurlijke bewoners van dit gebied.

Welkom

Zaterdag 11 juni 2011, 16.30 uur aankomst op Quinta Regadas do Seco

Na een autorit van 2 uur vanaf het vliegveld Porto door een groen bergachtig landschap kwamen we op de toegangsweg naar de Quinta. Het moment dat de wielen het zandpad raakten voelde ik een warm gevoel opkomen. Deze weg gaf toegang tot een heerlijk ontvangst, dat kon niet anders.

Om mij heen kijkend naar de wijnvelden, de loof- en naaldbomen, realiseerde ik me dat deze afwisseling betekent dat alle elementen op deze plek aanwezig zijn, zoals in een waarlijk paradijs.

Bij aankomst werden we met open armen ontvangen door Bonne en Ingrid, de eigenaren van de camping en Naomi, die tijdelijk op deze camping haar ‘huisje’ heeft gevonden.

In onze tent stond een bosje bloemen klaar, een flesje wijn en een opgemaakt bed!! We konden zo op de veranda neerploffen.

En in de uren die volgende, bijkletsend met Naomi, kwamen ook de poezen en honden langs om ons met een snuifje of likje te verwelkomen.

Het in open armen ontvangen worden voelt als thuiskomen van jezelf bij de ander.

Kleurenspectrum

Een kleurloze vrouw in een kleurrijke omgeving. Haar kleurloze aanwezigheid zorgt ervoor dat de kleuren tot hun recht komen. Ze valt juist niet weg door kleurloos te zijn, maar zorgt er voor dat de kleuren in haar omgeving nog meer gaan stralen.
Vanuit haar perspectief is dat goed te begrijpen, ze ziet zichzelf niet maar geeft in gedachten kleur aan haar omgeving.

De kleuren om haar heen maakt ze zelf door te denken wat ze wil.

Voorbereidingweek in Portugal - Rocking your Heart

Vorige week ben ik op bezoek geweest bij Naomi Reijnders in Portugal. Met haar organiseer ik van 11 tot en met 18 juni 2011 een ervaringsweek in het groene hart aldaar.

http://www.leefvanuitjeeigenhart.nl/rockingyourheart.html

Toen ik Portugal binnen kwam rijden voelde ik direct de bijzondere sfeer van dit land. De kleuren lijken er helderder te zijn. De beelden kwamen zuiverder mijn ogen binnen en de geuren van de bloemen en bomen waren duidelijk aanwezig.

Zie zelf de kleuren, de vormen, de diepte. Jong groen net ontsproten, verse groeifase. 

Kijkend naar dit groen liet ik gedachten verwaaien en werd één met het landschap. Ik werd er blij van, mijn hart klopte. Dit landschap ik duidelijk onderdeel van Rocking your Heart.

Rocking your Heart is het wiegen van je hart, het omarmen van je hart. Jezelf een knuffel geven.

Ik sliep in een ware safari-tent, voorzien van alle gemak. Stoer kamperen in luxe, zo zou ik het noemen. Een bed met matrassen en veel hout dat zorgt dat de lucht van de natuur aanwezig blijft en zelfs verterkt wordt.

http://www.regadasdoseco.com/

Door de omgeving werd ik heel erg geinspireerd, mijn eerdere blog zeepbel heb ik daar geschreven, op die veranda. Zelfs een schilderijtje is in deze week ontstaan.

Er kwam ook van alles voorbij, vogels, paarden, poezen, honden, grote padden, salamanders, libellelarven, duizenpoten, rupsen, nachtvlinders...en nog veeeeeel meeer. 

Het huis van de eigenaren van de camping is een oude olijvenpers. Oude details zijn bewaard gebleven, ik vond het erg leuk om een 'tourtje' te krijgen. Werkelijk mooi verbouwd. Op het terrein zelf zijn nog vele resten vindbaar van een oude huizen, molenstenen, waterbakken en trappen. Het geheel maakte dat ik me soms voelde als een archeoloog. Het liefst zou ik nog wat meer te weten willen komen over het terrein en de oude bewoners.

Een nieuwe bestemming gebracht op een oude plaats. Dat maakt het in energie-beleving echt bijzonder. Nieuwe creatie op oude fundamenten.

De eerste dagen had ik zon, maar al snel viel er regen, heel veel regen, stortregen kan je dat wel noemen, soms in samenspel met bliksem en donderslagen. Een turbulent geheel in natuurbeleving.

Duidelijk voelbaar in energie en gevoelservaring. De regen maakt je nat, de wind voel je langs je gezicht gaan en in mijn lichaam duidelijk stroompjes van een soort elektrische lading.

Tijdens de regen en de wind bleef het ongewoon prachtig.

Dit is de plek om bij jezelf te komen in meditatie, creativiteit en energie.

Zeepbel

Verwondering over een zeepbel die mij een gekleurde wereld liet zien.

Reflectie van licht en objecten in kleur.

Beweging van het oppervlak deden de kleuren veranderen.

Mijn aanwezigheid zorgde voor nog meer beweging op het oppervlak en pats, te dichtbij, de zeepbel spatte uit elkaar, zoals ook een droom wel eens kan doen en je het net niet hebt aan kunnen raken.

Verbinding

Dit is mijn mindmap over de verbinding die ik in mijn hart leg tussen het aardse en het universele.

Delen met elkaar

Delen

Geven en ontvangen en wanneer wordt dat dan delen met elkaar? Ben al een tijdje met deze vraag bezig, laat hem ook in gesprekken met mensen terugkomen. De antwoorden van anderen geven te kennen dat ik niet de enige ben die het antwoord niet direct kan geven.

Delen doet helen zeggen ze en dat helende gevoel herken ik volkomen. Je verhaal kwijt kunnen zorgt voor een helend effect, rust, acceptatie. Iemand die jouw aandacht geeft door echt te luisteren en er op dat moment werkelijk voor je kan zijn zonder een tegenprestatie te verwachten. Wezenlijk contact.

Ik vind het heerlijk om aandacht aan anderen te geven en ook heerlijk als ik aandacht krijg van anderen op de momenten dat ik het nodig heb.  

Sinds ik hier bewust van ben en op deze manier met aandacht geven bezig ben groeit mijn vriendenkring met mensen die hetzelfde doen. Als vanzelf volgt er uit dit contact een beweging van meer andersoortig geven in de vorm van koken, kunst maken, muziek maken en samen ondernemen. Geven, omdat je zelf waardeert wat je geeft en doet, zonder er iets voor terug te verwachten. Dat wat uit mijn hart komt geven aan de ander, waardoor ik ook de verbinding met de ontvanger voel. 

Wat ik mag ontvangen van de ander maakt mij dankbaar en blij, voelt op die manier heel goed, ook omdat de ander mag geven vanuit een eigen hart. De laatste tijd heb ik het gevoel dat ik meer ontvang dan dat ik geef, ik ontvang van onverwachte hoeken en daarmee lijkt dat wat ze zeggen te kloppen. “Alles wat je aandacht geeft groeit”, delen in een groter geheel.  En van al dat ontvangen kan ik nog meer geven..

Laatst liep het anders. Een vriendin van mij is zelf één van de grootste gevers die ik ken. Ze geeft mij zoveel en ik word er iedere keer zo blij van of ontroerd, ik laat me werkelijk raken door dat wat zij mij geeft. Het hoeft niet zo te zijn dat ik voor dit alles wat zij mij geeft haar terug moet geven, maar in dit geval wilde ik haar wel wat geven. Ik bedacht haar geld te geven, omdat ze dat nodig heeft om middelen te kopen. Ze wilde geen geld ontvangen, omdat ze uit eerdere ervaringen had geleerd dat daar verwachtingen aan hangen. 

Ik ging daar over nadenken. Geld maakt dat er kennelijk verwachtingen naar boven komen. Verwachtingen van ruilen, wegstrepen, voor wat hoort wat …ja, ik herken dat ook wel bij mezelf.

Geld zou ik ook meer in deze vorm van geven en ontvangen willen brengen. Geld geven vanuit mijn hart, zonder er iets voor terug te verwachten net als ik dat met aandacht geven doe. Wie weet vermenigvuldigd het zichzelf net als dat gebeurd met het aandacht geven, doordat de stroom wordt gegeven vanuit een onverwachte hoek.

Delen is vermenigvuldigen zei iemand me eens.

En mijn vriendin…..ze heeft kunnen ontvangen en dat maakt mij blij.

Blindemannetje

Afgelopen weekend liep ik geblinddoekt door het bos met de bedoeling zonder te kijken mijn doel te bereiken.
Geen vooruitziend blik maar overgeleverd aan mijn overgebleven zintuigen en tastzin. Ik rook het bos, de schors op de bomen, die hun nabijheid daarmee verklapte. Ik hoorde de wind zachtjes door de takken gaan en voelde het meest belopen paadje onder mijn voeten. Daarmee kon ik al aardig mijn weg vinden. In mijn hart voelde ik kleine impulsen van spanning en vertrouwen in elke verrassende stap.
Gaande weg merkte ik iets anders op, eerst alleen wat beweging en warmte, later een stem. Daar was een oudere vrouw, die vroeg "wat loop je raar te doen" en ze begon me de weg te wijzen......"daar moet je heen"....Was het haar ontgaan, dat ik niets zag...of is de weg wijzen haar automatische reactie op iemand die niet ziet? Ik moest lachen en vond het lief dat ze me wilde helpen, ook al loop ik liever zelf mijn pad. Ze vertelde me waar de stronken waren en de takken hingen en zo kwam ik zonder vallen bij mijn bestemming. Ze heeft me veilig overgebracht in een tocht waarop ik door vallen en opstaan had willen leren en ik ben haar er dankbaar voor.