Welkom in mijn dagboek

Welkom in mijn dagboek.
Ik hou al jaren een dagboek bij waarin ik veel van mijn ervaringen en plekje geef. Het terugbladeren en opnieuw lezen geeft me regelmatig nieuwe inzichten. Ik vertel ook graag over mijn belevenissen en bedacht dat ik er ook over zou kunnen schrijven en zo begon dit digitale dagboek.



zaterdag 26 maart 2011

Delen met elkaar

Delen

Geven en ontvangen en wanneer wordt dat dan delen met elkaar? Ben al een tijdje met deze vraag bezig, laat hem ook in gesprekken met mensen terugkomen. De antwoorden van anderen geven te kennen dat ik niet de enige ben die het antwoord niet direct kan geven.

Delen doet helen zeggen ze en dat helende gevoel herken ik volkomen. Je verhaal kwijt kunnen zorgt voor een helend effect, rust, acceptatie. Iemand die jouw aandacht geeft door echt te luisteren en er op dat moment werkelijk voor je kan zijn zonder een tegenprestatie te verwachten. Wezenlijk contact.
Ik vind het heerlijk om aandacht aan anderen te geven en ook heerlijk als ik aandacht krijg van anderen op de momenten dat ik het nodig heb.  

Sinds ik hier bewust van ben en op deze manier met aandacht geven bezig ben groeit mijn vriendenkring met mensen die hetzelfde doen. Als vanzelf volgt er uit dit contact een beweging van meer andersoortig geven in de vorm van koken, kunst maken, muziek maken en samen ondernemen. Geven, omdat je zelf waardeert wat je geeft en doet, zonder er iets voor terug te verwachten. Dat wat uit mijn hart komt geven aan de ander, waardoor ik ook de verbinding met de ontvanger voel. 

Wat ik mag ontvangen van de ander maakt mij dankbaar en blij, voelt op die manier heel goed, ook omdat de ander mag geven vanuit een eigen hart. De laatste tijd heb ik het gevoel dat ik meer ontvang dan dat ik geef, ik ontvang van onverwachte hoeken en daarmee lijkt dat wat ze zeggen te kloppen. “Alles wat je aandacht geeft groeit”, delen in een groter geheel.  En van al dat ontvangen kan ik nog meer geven..

Laatst liep het anders. Een vriendin van mij is zelf één van de grootste gevers die ik ken. Ze geeft mij zoveel en ik word er iedere keer zo blij van of ontroerd, ik laat me werkelijk raken door dat wat zij mij geeft. Het hoeft niet zo te zijn dat ik voor dit alles wat zij mij geeft haar terug moet geven, maar in dit geval wilde ik haar wel wat geven. Ik bedacht haar geld te geven, omdat ze dat nodig heeft om middelen te kopen. Ze wilde geen geld ontvangen, omdat ze uit eerdere ervaringen had geleerd dat daar verwachtingen aan hangen. 
Ik ging daar over nadenken. Geld maakt dat er kennelijk verwachtingen naar boven komen. Verwachtingen van ruilen, wegstrepen, voor wat hoort wat …ja, ik herken dat ook wel bij mezelf.

Geld zou ik ook meer in deze vorm van geven en ontvangen willen brengen. Geld geven vanuit mijn hart, zonder er iets voor terug te verwachten net als ik dat met aandacht geven doe. Wie weet vermenigvuldigd het zichzelf net als dat gebeurd met het aandacht geven, doordat de stroom wordt gegeven vanuit een onverwachte hoek.
Delen is vermenigvuldigen zei iemand me eens.

En mijn vriendin…..ze heeft kunnen ontvangen en dat maakt mij blij.

dinsdag 15 maart 2011

Blindemannetje


Afgelopen weekend liep ik geblinddoekt door het bos met de bedoeling zonder te kijken mijn doel te bereiken.
Geen vooruitziend blik maar overgeleverd aan mijn overgebleven zintuigen en tastzin. Ik rook het bos, de schors op de bomen, die hun nabijheid daarmee verklapte. Ik hoorde de wind zachtjes door de takken gaan en voelde het meest belopen paadje onder mijn voeten. Daarmee kon ik al aardig mijn weg vinden. In mijn hart voelde ik kleine impulsen van spanning en vertrouwen in elke verrassende stap.
Gaande weg merkte ik iets anders op, eerst alleen wat beweging en warmte, later een stem. Daar was een oudere vrouw, die vroeg "wat loop je raar te doen" en ze begon me de weg te wijzen......"daar moet je heen"....Was het haar ontgaan, dat ik niets zag...of is de weg wijzen haar automatische reactie op iemand die niet ziet? Ik moest lachen en vond het lief dat ze me wilde helpen, ook al loop ik liever zelf mijn pad. Ze vertelde me waar de stronken waren en de takken hingen en zo kwam ik zonder vallen bij mijn bestemming. Ze heeft me veilig overgebracht in een tocht waarop ik door vallen en opstaan had willen leren en ik ben haar er dankbaar voor.